Vorig jaar, na de zomervakantie, waarschuwden mijn spirituele gidsen me dat de laatste maanden van 2019 en begin 2020 moeilijk zouden zijn. Hoewel ik van mijn gidsen houd, nam ik hun woorden destijds niet al te serieus. Onze kampeertrip had me een overvloed aan innerlijke liefde en kracht gebracht; ik zou toch wel kunnen omgaan met wat er dan ook komen ging? Maar naarmate de winter naderde, veranderde de energie geleidelijk en mijn innerlijke lichtheid bezweek onder een toenemend gevoel van zwaarte en duisternis, waardoor het moeilijk werd om verbinding te maken met mijn goddelijke zelf en mijn evenwicht te bewaren. Soms verdween ik in de pijn van oude wonden, met het gevoel dat ik het gewicht van de wereld op mijn schouders droeg. Tot ongeveer een maand geleden. Rond de tijd dat ons land maatregelen begon te nemen tegen het Corona-virus, had ik het gevoel dat er een gewicht van mijn schouders was gevallen. Ik kon weer ademen; ik herwon mijn capaciteit om metafysisch te reizen en na een lange tijd van 'radiostilte' kon ik mijn gidsen weer horen. Hoewel de buitenwereld werd beheerst door een toenemende onrust in onze samenleving, geteisterd door een zich snel verspreidend virus en onze collectieve poging om de impact ervan in te perken, voelde ik me vreemd genoeg opgelucht. Bijna gelukkig. Maar ook gedesoriënteerd. Terwijl onze samenleving overging op de noodsituatie, en dokters, verpleegsters, beleidsmakers en andere professionals in vitale delen van onze infrastructuur op maximale capaciteit werkten, werd de moeder in mij geconfronteerd met de toegenomen zorg voor huis en haard. Met vijf adolescenten, onze drie dochters en twee vriendjes, vrijwel fulltime thuis en mijn huishoudelijke hulp in quarantaine, was er meer dan genoeg te doen; boodschappen, koken, schoonmaken, wassen, strijken vulden van de ene dag op de andere een goed deel van mijn schema. Maar mijn professionele zelf, de schrijver, de schilder, kwam tot stilstand, niet wetende wat te doen. Bij het zien van de druk op de zorg op tv, bedacht ik dat ik misschien ergens vrijwilligerswerk moest gaan doen; schrijven en schilderen voelde zo ontoereikend. Tegelijkertijd voelde ik meer dan ooit de drang om naar binnen te gaan.
Toen ik mijn gidsen dit dilemma voorlegde, was hun antwoord eenvoudig. "Deze crisis verandert niet wie je bent, noch verandert het je talenten of vaardigheden. Ieder van jullie kan alleen reageren vanuit je essentie en wie je bent in dit moment met al je kwaliteiten en tekortkomingen. Niemand van jullie heeft alle ideeën, vaardigheden of middelen die nodig zijn om met deze noodsituatie om te gaan. De mate waarin de mensheid bereid is om samen te werken en de krachten te bundelen, zal bepalen hoe effectief jullie zijn in het omgaan met deze crisis. Ieder van jullie moet de plaats innemen waarvoor je bent geboren. Geen rol is belangrijker dan de andere, ze passen allemaal als de stukjes van een puzzel in elkaar. De mensheid moet leren dat zorgzaamheid de sleutel tot het leven is. De moeder die voor een baby zorgt, is net zo belangrijk als de CEO van een groot bedrijf. De boer die voor het land zorgt, is even hard nodig als de president van het land. 'Zijn' speelt net zo'n cruciale rol als 'doen'. De mensheid moet zich opnieuw verbinden met de vrouwelijkheid. Je bevindt je aan het einde van een tijdlijn en er is geen terugkeer naar het oude. Dit crisis is een game-changer en markeert het begin van een verschuiving in mondiaal bewustzijn. Jullie bevinden je nu collectief in een overgangsperiode; de uitkomst hangt nog in de lucht. Vraag jezelf dus af: hoe kun je het beste dienen? Wat is je natuurlijke plaats in de orde der dingen? Sommigen van jullie zijn nodig aan de frontlinie om de zieken te verzorgen of de infrastructuur te faciliteren om het leven mogelijk te maken. Anderen onder jullie zijn nodig om de stabiliteit te bewaren en als anker te dienen door voor jezelf, je gezin, je werk en de gemeenschap waartoe je behoort, te zorgen. En, als je kunt, zorg dan voor de spirituele bedding die nodig is om deze verandering te laten plaatsvinden."
Na deze woorden gaf ik me over. Ik wist heel goed dat ik een van degenen ben die geroepen worden om naar binnen te gaan om een energetisch anker te zijn in deze roerige tijd. Toch vind ik het niet makkelijk; deels omdat mijn oude bedrijfskundig geschoolde zelf het nog steeds belangrijker vindt om te doen dan zijn, en deels omdat mijn systeem het moeilijk heeft om te gronden in deze ongelooflijke onrust die nu aanwezig is in het collectieve veld. Dus voor degenen onder jullie die zich in een vergelijkbare strijd bevinden, dit zijn enkele van de dingen die we kunnen doen om onszelf te onderhouden.
1. Grote schoonmaak
Het opruimen van onze kasten, onze kelders, ons huis. Ons lichaam ontgiften. Door schoon te maken verhogen we onze vibratie en maken we ruimte voor het nieuwe dat tevoorschijn kan komen.
2. Ademen & gronden
Ademoefeningen doen, koude douches nemen, sporten, in de natuur zijn, versterkt ons lichaam en onze geest.
3. Mediteren
Het dagelijks opzoeken van de stilte, zolang we kunnen, zo vaak als we kunnen. Ons afstemmen op ons goddelijke zelf, ons bewustzijn uitbreiden naar eenheidsbewustzijn. Het universum vragen wat we nodig hebben. Focus op de visie van de realiteit die we voor onszelf, voor de mensheid en de planeet willen creëren.
4. Bewustzijn en kiezen voor liefde
Onszelf observeren. Onze angsten uit dit of andere levens zullen in deze crisis worden aangeraakt. Omarm ze, adem ze door en transformeer ze; breng oude zielsdelen naar de bron en de aandacht terugbrengen naar ons hart. Ons steeds weer afvragen wat liefde zou doen.
5. Krachten bundelen
Verbinding maken met onze lokale gemeenschap. Onze ervaringen delen. Samen lachen en huilen. Samen mediteren. Door ons energieveld met dat van anderen verbinden, vergroten we onze impact.
6. Impuls volgen
Luister vanbinnen. Wat is de impuls? Ons laten sturen door onze innerlijke creatieve kracht. Vertrouw op ons goddelijke zelf.
7. Kleine bijdragen waarderen
Dat wat een enkeling dient, dient alles en iedereen. Ik bid dat deze crisis zal leiden tot het ontstaan van een betere wereld.